دیدگاه من نسبت به جهان هستی اینجوریه که…

فکر میکنم ما در این دنیا توی یک بازی بسیار شکوهمند هستیم. تو این بازی ما قراره خودمون و پتانسیلهای وجودی خودمون رو کشف کنیم و برای اینکه بتونیم خودمون رو کشف کنیم، یک عمر محدود به ما داده میشه. 

این بازی مثل یک مدرسه هست. در مسیر گذر از این مدرسه دنیوی، با تصمیماتی که میگیریم آینده‌ی خودمون رو رقم میزنیم و تجربیاتمون رو به وجود میاریم. اما تصمیم گیری درست به اون سادگی هم که میگیم نیست. چون یه دشمن داریم که اصلاً از ما انسانها خوشش نمیاد و قسم خورده که نزاره ما خودمون رو کشف کنیم. اون به ذهن ما دسترسی محدودی داره و میتونه افکارش رو به ما پیشنهاد بده. اگر ما تصمیم بگیریم که اون افکار رو بپذیریم به همون نسبت از مسیر خودمون دور میشیم و دچار مشکلات و رنجهایی خواهیم شد. اگر هم تصمیم بگیریم که نپذیریم در مسیر رشد خودمون پیش میریم و در همون زندگی به اون چیزی که دنبالشیم میرسیم. 

پس همه چیز به تصمیماتی بستگی داره که ما در هر لحظه در حال گرفتن اونها هستیم. بنابراین برای اینکه بتونیم خودمون رو کشف کنیم باید بفهمیم که چطور میتونیم بهتر تصمیم بگیریم. 

اگه میتونی با این طرز فکر ارتباط بگیری، فکر میکنم بتونیم رفقای خوبی برای همدیگه باشیم …