پروردگارم سلام
نمیدونم وقتی میگن «سلام»، منظورشون سلامتیه یا تسلیم بودن؟ ولی من وقتی بهت سلام میکنم، دلم میخواد برام یادآور این باشه که بی چون و چرا تسلیم توام. و برای تو هم یادآور باشه که این بندهی عزیزت رو با سلامت، از مسیر قشنگ و پرلذّتِ رشد و تعالی رد کنی.
میدونم که برات خیلی باارزشم، ولی شکوه واقعی تو رو نمیدونم… چون خودت خواستی من انسان باشم و همه چیز یادم بره، تا خودت منو راه بندازی و کمکم کنی بزرگیتو توی زندگیم بفهمم و رشد کنم. این خواست تو بود… و من یادم رفت که چرا؟
ولی تسلیمم… تا خودت راهو نشونم بدی و کمکم کنی بفهمم دلیلش چی بود. فقط میدونم اگه کامل تسلیم تو باشم، بهترین راهو نشونم میدی. اما اگه بخوام روی خودم یا بقیه حساب کنم، میزنم به بیراهه.
خدایا، فقط تو رو میپرستم و فقط از خودت کمک میخوام.
میدونم اگه کامل خودمو بسپرم بهت، از بهترین و آسونترین راه نعمتهات و برکتهات رو نصیبم میکنی. زندگی رو برام راحت میکنی، بهم صبر میدی، حالمو خوب میکنی، قشنگی میریزی تو زندگیم، امید رو تو دلم زنده نگه میداری، اشتیاقم رو شعلهور میکنی، بهم عزت میدی، مشکلاتمو حل میکنی، لذّتهامو زیاد میکنی، ترسامو از بین میبری و همه کار میکنی تا بفهمم تو واقعاً کی هستی و من کیام… و چرا بعد از خلقم، به خودت گفتی: «آفرین!»
خدایا…ز ته دل ازت میخوام حتی یه لحظه هم منو به حال خودم وا نذاری. توی همه لحظههای زندگیم مراقبم باش و با حضورت زندگیمو پُر از برکت کن.
خدایا دوستت دارم، مواظبم باش 🙂
